Manques

Cuando caye la nueche

y los mios güeyos nun se zarren

póngome a pensar en ti:

Muyer llagartu, muyer de naide, abogada del diablu

Los de Ciares yeren pa ti poca cosa

entós fícime poeta,

falé d’alborecíes, d‘escombru y asina : tu nunca mirasti pa min  

Agora que ye Underground falar asturianu

y rise de los progres

voi dicítelo bien claro:

manques

manques muncho

(y yo que pensaba llevate al muelle a pasiar cuando fuéramos vieyos…)

Manques

Manques muncho

Manques porque te crees llibre

Agora nun t’alcuerdes de Cimavilla

agora ye mas guapo ser Barna y Madrid

agora ye meyor ser Londres, ser París

agora dícesme:

“¿Has visto la última de Tarantino?”

y a mi suénesme estranxera

nun te conozo

nun yes tu

Agora que fales tan bien…

nun tienes mieu a dir sola nel metru

nin a ser ciudá, o patria, o mundiu

Yo voi comer mierda

(Sábeslo bien)

VOI-COMER-MIERDA

Y voi montame a pasiar nel bus londinense de Xixón

mientres glayo'l to nome como si tuviera llocu

Voi pudrime equí

(Sábeslo bien)

VOI-PUDRIME-EQUÍ

Y manca

Y manques

Manques porque yes suya

Manques porque nun yes tu

Manques porque yá nun te quiero